معماري ايران در زمان هخامنشيان
معماري ايران در دوران هخامنشيان:
عالي ترين نمونهي هنر هخامنشيان در تاريخ هنر اين سرزمين، همانا معماري شگفتآور اين دوره است. هنرمندان بزرگ دورهي
هخامنشي در مراکز حکومت و پايتختها مانند پاسارگاد، شوش، همدان و تختجمشيد کاخهاي بزرگ و زيبايي بنا کردهاند که پس از گذشت
25 قرن هنوز بقاياي آن ها محکم و استوار بر جاي مانده است. ستونها و سرستونهاي باقي مانده از دورهي هخامنشي نمونهي آشکاري
از هنر معماري و حجاري در اين دوره است. سرستونها به شکل مجسمهي شير، اسب، گاو و عقاب و جانوران ترکيبي مانند سرانسان، تن
گاو و بال عقاب و گوش گاو است. شيارهاي ستونها، بلندي و زيبايي چشمگيري به آنها ميبخشند. مهمترين آثار ساختماني اين دوران،
شامل کاخها، آرامگاهها و آتشگاههاست.
پس از پاسارگاد، زيباترين آثار حجاري هخامنشيان را در بيستون کرمانشاه ميتوان ديد. در زماني که پاسارگاد نخستين پايتخت هخامنشيان
همچنان آباد بود، داريوش هخامنشي تصميم گرفت شوش را پايتخت خود قرار دهد و در آنجا دست به کار ساخت کاخ شاهي شد. با توجه
به اقليم اين منطقه، بيشتر مصالح ساختماني آن از خشت و آجر تهيه شده است. بنابر لوحهاي که از گفتههاي خود داريوش در شوش کشف
شده، در بناي قصر او هنرمندان بابلي، مادي، ليدي و مصري خدمت ميکردهاند و مصالح ساختمان از فواصل دور دست به شوش آورده
ميشده است. در عمليات حفاري، تعداد زيادي آجرهاي لعاب دار کشف شده که بيشتر به کاخ آپاداناي شوش مربوط است.
تخت جمشيد يا به گفتهي يونانيان «پرسپوليس» يکي از بزرگترين و وسيعترين بناهايي است که در سراسر معماري آن، نوآوري و
«ابداع» ديده مي شود. در تکميل اين بناي عظيم بيشتر شاهان هخامنشي پس از داريوش به گونهاي دخالت داشتهاند.